[Verkrijgbaar in de boekhandel of via uitgeverij Wereldbibliotheek]
Over deze bundel schreven: Mario Molegraaf, Alfred Schaffer, Hettie Marzak, Piet Windhorst, Louis Smit en Jeroen van den Heuvel.
____
Twee gedichten uit Af(breken) op(ruimen) in(pakken):
[4]
Het kwispelen van een staart
kondigt aan:
de eerste wolk,
en als die na een blaf gevolgd wordt door een
tweede, richten alle ogen (behalve van de meeuwen) zich opwaarts;
bij
de eerste donderslag
is het tijd voor actie, speels doch educatief gecombineerd met
een kleine overhoring voor de toets van morgen. Ma begint, kind
vult aan:
'Om(kleden),
af(breken),
op(ruimen).
in(pakken),
inderdaad, het duinpad (op), goed, en dan het traptreden tellen,
ja?' Het autosleutels (zoeken) van pa komt er vervolgens nog bij
en een vloek
(van ma), tot achter snel beslaande ruiten het zwijgen aanbreekt
van eenieder die - op zijn natst - toezag hoe twee
visjes?! opmerkelijk kwiek de boulevard
verlieten.
___
AANHOUDEND
Hoe we naar de planeten keken en naar de maan, door
jouw
zelfgemaakte
telescoop -
maar in het ziekenhuisbed kreeg het licht van
zelfs de melkweg, de
poolster en
een sterrengroep waarvan ik de naam ben vergeten die
jij zo goed kende, in de nacht die buitendijks
minstens
veertig hazen
tot
wanhoop
dreef, telkens opnieuw
geen woord
meer
uit je.
_____
Een ander gedicht uit deze bundel is te lezen op Neerlandistiek.nl
Twee gedichten uit Af(breken) op(ruimen) in(pakken):
[4]
Het kwispelen van een staart
kondigt aan:
de eerste wolk,
en als die na een blaf gevolgd wordt door een
tweede, richten alle ogen (behalve van de meeuwen) zich opwaarts;
bij
de eerste donderslag
is het tijd voor actie, speels doch educatief gecombineerd met
een kleine overhoring voor de toets van morgen. Ma begint, kind
vult aan:
'Om(kleden),
af(breken),
op(ruimen).
in(pakken),
inderdaad, het duinpad (op), goed, en dan het traptreden tellen,
ja?' Het autosleutels (zoeken) van pa komt er vervolgens nog bij
en een vloek
(van ma), tot achter snel beslaande ruiten het zwijgen aanbreekt
van eenieder die - op zijn natst - toezag hoe twee
visjes?! opmerkelijk kwiek de boulevard
verlieten.
___
AANHOUDEND
Hoe we naar de planeten keken en naar de maan, door
jouw
zelfgemaakte
telescoop -
maar in het ziekenhuisbed kreeg het licht van
zelfs de melkweg, de
poolster en
een sterrengroep waarvan ik de naam ben vergeten die
jij zo goed kende, in de nacht die buitendijks
minstens
veertig hazen
tot
wanhoop
dreef, telkens opnieuw
geen woord
meer
uit je.
_____
Een ander gedicht uit deze bundel is te lezen op Neerlandistiek.nl