Kop blijf aan, Uitgeverij Opwenteling, 2025, [zonder plaats], 72 blz. [gedichten]

We leven in een tijd waarin de ene crisis de andere opvolgt en het negatieve ons dreigt te overrompelen. De gedichten van Peter van Lier werden voornamelijk uit zintuiglijkheid opgetrokken, maar in Kop blijf aan speelt een van duisternis knisperend gemoed de hoofdrol. Dat levert een taal op die zich geheel volgens eigen wetmatigheden over de bladzijden verspreidt. Wat in donkerte heerst leert bij. Wat neerdaalt stijgt weer op als stof, luchthartig als pluisjes. 
[Verkrijgbaar in de boekhandel of via  uitgeverij Opwenteling of bij petervanlier@gmail.com.] 

____

Twee gedichten uit Kop blijf aan:

KLEINE EMOTIELEER


op zaterdag: hoe (pure

lust)

een vrouw hangend over de reling van het balkon
tien hoog een

                       kleedje beeldbepalend
                                                            uitklopt en

hoe (roekeloos maar vastbesloten) het stof richting
weilandenreeks aan de overkant 

van

de snelweg - 
een op de rug liggend

                                    schaap

                                                zijn boer steeds
                                                maar

laat denken aan:
geschatte kilo's slachtafval?

____


NOORDWESTELIJK


wordt gezwoegd en gezwegen. Is het voorstelbaar 
                                                                 (zeker)
dat

trimmers aan het einde van de laan de kop laten hangen
                                                                 (genoeg is genoeg)?
                                                                 Wie

zegt zijn kinderen te willen zien opgroeien doet huiveren
                                                                 (ook het gras).

Een

boom met een wat willoze
ontwikkeling als vak en alle zonbeschenen bankjes

bezet,

probeer dan maar eens een
goed humeur te houden; de meeste hoest

                                                                    OOSTWAARTS